Cuzco, Churubamba ne tarafa düşer, bilir misiniz? Peru’da And Dağları’nın en tepesine. Küresel ısınmanın ve sel felaketlerinin vurduğu dağ köyleri vardır orada. Ekinlerini selin kapıp götürdüğü insanlar yaşar orada, günde bir doların altında kazanarak. Peru’nun yolsuzluklarla meşhur hükümetleri ne içme suyu, ne de sağlık hizmeti götürmeye zahmet etmiştir oralara. Cennete çıkan merdivenlere benzeyen dağlarda, o insanlar bir başınadır.
Cuzco’nun erkekleri çaresizdir, ellerinden kayıp gitmiş tarlaların başında. Bir tek hayvanları kalmıştır ellerinde, onları da kefen parası için saklarlar.
Cuzco’nun kadınları ise annedir, çocuklara bakar. Bir de futbol oynar.
Churubamba’nın felaketlerle sarsıldığı günlerde dağ köylerinin kadınları bir arada kalmak ve güçlü olmak için futbol takımı kurmuşlar. Club de Madres, yani Anaspor. Yerel köylü kıyafetleriyle maçlara çıkıyorlar, forma filan yok. Kale direkleri tahtadan, bir tek top nizami. Bütün köyün kadınları zamanla takıma katılmış, öyle ki kimin oynayacağına karar vermek için kura çekiyorlar. Zamanla takım başarılı olmaya başlamış. İki kere bölge şampiyonu olmuşlar. O zaman da ilgi çekmeye başlamışlar. Öyle ki El Cezire’nin Witness (Şahit) programı bile gelip onların hikayesini çekmiş.
Ve çok önemli bir özelliği var bu Anaspor’un. Her maç sonu toplantısında köyün sorunları tartışılıyor ve çözüm önerileri getiriliyor. Hatta kulüpte oynayan kadınlar bir kooperatif kurup, el işleri satmaya başlamışlar, ailelerine öyle bakıyorlar. Kulübün önde gelenleri ilçeye gidip belediye toplantılarına katılarak köyün sorunlarını anlatıyor, köye içme suyu getirmeye çalışıyorlar. Futbol sayesinde dertlerinin üstesinden gelme yolları çıkmış karşılarına.
Ben Cuzco’lu kadınların hikayesini, tam da bizimkiler play-off kararını verdiği gün izledim.
Bakıyorsun, az buçuk eğitimli, hayatında stadyum görmemiş kadınlar. Güçleri yettiğince futbol oynuyorlar. Futbol onlar için bir hayatta kalma biçimi, futbol sevgisiyle yaşıyor, sorunları futbolla çözmeye çabalıyorlar.
Diğer tarafta milyon dolarlarla oynayan adamlar. Üzerlerindeki takım elbiselerin fiyatı, Cuzco’lu ailelerin bir yıllık geçimine yeter. Ama futbolları kirlenmiş. En üst düzey yerlere getirdikleri ya siyasilerin eşi, dostu, akrabası, ya mafya babalarının. Herkes biliyor liglerinin leş gibi olduğunu, ya kötü niyetinden, ya fanatikliğinden kabul edemiyor. Herkeste bir ?ben yapmadım, o yaptı? türküsü. Bir gün başkan olan, öbür gün zanlı oluyor, bir gün sanık olan, beriki gün yönetici. İçeridekiyle dışarıdaki hep aynı yoldan yürümüş, biri niye içeride de öbürü niye dışarıda belli değil.
Yalnız son on yıla dair şike kanıtlarını uç uca koysan Mars’a duble otoyol olacağını, başta büyük kulüpler olmak üzere tüm kulüpler hakkında maddi kanıttan geçilmediğini herkes biliyor da, yukarıdakiler milyon dolarlarından, aşağıdakiler ise sidik yarışından vazgeçmek istemiyor. Sırf bu uğurda, temiz olmadığını adları gibi bildikleri adamları yollara dökülüp savunuyorlar.
Cuzco’daki kadınlar su için, yaşamak için, hayatta kalmak için top oynuyor. Tek kuruş paraları olmadan.
Öbür tarafta para içinde yüzen bir sektör ve kendi kendini temizlemekten bile aciz.
Türkiye’dekiler pisliğe bulanmış ligi çöpten çıkarmış, ?bak çöpe düştü ama lezzeti hâlâ yerinde? diyor. Hatta en kirlenmiş yerini kapatmak için üstüne krema sıkmış, ?bak play-off oynanacak, daha çok derbi izleyeceksin, daha çok kavga edeceksin, haydi tüm paranı dekodere yatır? diyor.
Cuzco’daki kadınların karşılığında bir testi içme suyunu zor bulduğu futbol ise tertemiz.
Şimdi söyle bakalım, hangisini tercih edersin? Cuzco’lu kadınların bir testi suyunu mu, bizimkilerin pisliğe batmış pastasını mı?
Ben böyle ligin üzerine Cuzco’lularla beraber su içerim daha iyi.
Midesi kaldırabilen varsa gitsin bizim kodamanlarla o pastadan yesin.
O sofrada kusmadan oturabilene şimdiden afiyet olsun.
İlk Yorumu Siz Yapın